အကၤ် ီတစ္ထည္၏ေနာက္ဆက္တြဲကိစၥ

                                                                      - ၁ -

တစ္ခါတုန္းကကၽြန္ေတာ္ေလးစားခ်စ္ခင္ရတဲ့ဆရာမတစ္ေယာက္ကသူမေမြးေန႕အမွတ္တရပြဲေလးမွာ
ကံစမ္းမဲေဖာက္ပါတယ္။သူမ ေဖာက္မယ့္စာအုပ္ေတြထဲမွာရွားပါးစာအုပ္ေတြပါတယ္။ရွပ္အက်ႌလက္ရွည္အျဖဴေတြ
ပါတယ္။ေမြးေန႕ပြဲက်င္းပတာကဆရာမရဲ႕အိမ္ခန္းက်ဥ္းေလးထဲမွာျဖစ္ၿပီးေတာ့မဲႏႈိက္ရမွာကဆရာမရဲ႕အနီးဆံုးမွာ
ရွိတဲ့ကၽြန္ေတာ္အပါအ၀င္စုစုေပါင္းတပည့္ေလးငါးေယာက္ေလာက္ပါပဲ။ဆရာမကမဲလိပ္ကေလးေတြမွာ
အက်ႌ၊ ပုဆိုး၊ စာအုပ္စသျဖင့္ေရးၿပီးမဲလိပ္ေတြကိုဖလားတစ္လံုးထဲမွာထည့္ၿပီးခေလာက္ပါတယ္။ၿပီးေတာ့
ကၽြန္ေတာ္တို႕အလွည့္က်ႏႈိက္ၾကရတယ္။စာအုပ္ ေပါက္တဲ့လူက ေပါက္၊ပုဆိုးေပါက္တဲ့ လူက ေပါက္၊
အက်ႌအျဖဴေရာင္ေပါက္တဲ့လူက ေပါက္။ေပါက္တဲ့လူက ေပါက္။ကၽြန္ေတာ္က အက်ႌအျဖဴတစ္ထည္၊ ပုဆိုးတစ္ထည္ရယ္မဲေပါက္ပါတယ္။အက်ႌအျဖဴကေတာ့ကၽြန္ေတာ္လိုခ်င္တဲ့အရာျဖစ္လို႕ကၽြန္ေတာ္ေပ်ာ္ပါတယ္။
ပုဆိုးကိုေတာ့ ၀တ္စရာသိပ္မလိုတဲ့ တိုင္းတစ္ပါမွာ မ်ားမ်ားမရွိလည္း ရတယ္လို႕ ယူဆထားတာေၾကာင့္ သာမန္ပဲ ခံစားရပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္မွာ တစ္ထည္၊ႏွစ္ထည္ ရွိေနတာလည္း ပါပါတယ္။အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ကပုဆိုးလိုခ်င္ေၾကာင္း ေျပာၿပီးသူမဲေပါက္တဲ့အက်ႌအျဖဴနဲ႕အလဲအလွယ္လုပ္ဖို႕ေျပာပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ခ်က္ခ်င္းလက္ခံလိုက္ပါတယ္။ဘာလို႕လဲဆိုေတာ့ကၽြန္ေတာ့္လုပ္ငန္းခြင္မွာအက်ႌအျဖဴဟာမျဖစ္မေန လိုအပ္ၿပီးေတာ့ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္၌ကလည္းအက်ႌအျဖဴ၀တ္ဆင္ရတာ ႏွစ္သက္မိလို႕ပါပဲ။

                                                                           - ၂ -

တစ္ေန႕။
ကၽြန္ေတာ္နဲ႕အလုပ္အတူလုပ္ရတဲ့၊ညီတစ္ေယာက္လိုခင္ရတဲ့ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ကအက်ႌအျဖဴတစ္ထည္ လက္ေဆာင္ေပးပါတယ္။သူ ႏွစ္ခါ၀တ္ၿပီးပါၿပီတဲ့။အခုေတာ့သူနဲ႕က်ပ္ေနလို႕အစ္ကိ၀တ္ၾကည့္ပါဆိုၿပီး ေပးလာပါတယ္။ သူေျပာေနစဥ္မွာပဲကၽြန္ေတာ့္စိတ္ကအမွန္တကယ္ပီတိျဖစ္မိပါတယ္။ဆရာမဆီကအက်ႌႏွစ္ထည္မဲေပါက္ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ အက်ႌအျဖဴနဲ႕ေ၀းေနခဲ့တာအေတာ္ၾကာခဲ့ပါၿပီ။ကုန္တိုက္ေတြ ေရာက္တိုင္းရွာရတာလည္းအေမာပါပဲ။ ေတြ႕ရင္လည္း ေစ်းႀကီးေနလို႕။ ေစ်းသင့္ျပန္
ရင္လည္းကၽြန္ေတာ္နဲ႕အံ၀င္ခြင္က်မျဖစ္လို႕။အေၾကာင္းအမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႕အက်ႌအျဖဴနဲ႕စိမ္းေနခဲ့ရပါတယ္။အလုပ္ထဲက အေဆာင္ျပန္ေရာက္ေရာက္ခ်င္း ေကာင္ေလးက ကြ်န္ေ တာ့အခနး္ထကဲ ုိအကၤ်ီေလးကုိင္ျပီးဝင္လ ာပါတယ္ ။
အက်ႌေလးကအသားေကာင္းၿပီး ေကာ္လံမွာနည္းနည္းညစ္ေနတာကလြဲရင္ကၽြန္ေတာ္နဲ႕ကြက္တိပါပဲ။အဲဒီအက်ႌေလးကို တျခားေလွ်ာ္စရာရွိတာေတြနဲ႕ေရာၿပီးခ်က္ခ်င္းကၽြန္ေတာ္ဒိုဘီပို႕လိုက္ပါတယ္။ခါတိုင္းဆိုအ၀တ္ေတြကိုကၽြန္ေတာ္က ကိုယ္တိုင္ေလွ်ာ္ေနက်ပါ။အဲဒီေန႕ကမွအက်ႌအျဖဴေလးပါလို႕ဆိုတဲ့စိတ္ကူးနဲ႕ဒိုဘီဆိုင္ကိုပို႕ျဖစ္ခဲ့တာပါ။ဒိုဘီဆိုင္ကိုလည္း မွာခဲ့ပါတယ္။ အက်ႌအျဖဴေလးကို သီးျခား မီးပူတိုက္ေပးပါလို႕။

                                                               - ၃ -

အဲဒီေန႕ကကၽြန္ေတာ္တို႕ဆိုင္မွာလူေတြ ေတာ္ေတာ္က်ပါတယ္။ကၽြန္ေတာ္တို႕ဆိုင္ကအြန္လိုင္းေလာင္းကစားဆိုင္ေလး
ပါ။ ကစားသမားေတြကို ကၽြန္ေတာ္က ေကာင္တာကေန ပိုက္ဆံထည့္ေပး၊ ေကာင္ေလးက ပိုက္ဆံေကာက္။ ေကာင္ေလးကလည္းတစ္ေယာက္တည္း ေျခတိုေလာက္ေအာင္ ေျပးလိုက္လႊားလိုက္ပိုက္ဆံေကာက္ရပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္ကလည္းစက္နံပါတ္ေတြ၊ပိုက္ဆံအေမာင့္ေတြကအစသတိႀကီးႀကီးနဲ႕ထည့္ေပးေနရပါတယ္။တစ္ေယာက္ေယာက္က အမွားအယြင္းျဖစ္သြားလို႕ ေငြေရးေၾကးေရးအရနစ္နာရင္အလုပ္လုပ္ၾကတဲ့ကၽြန္ေတာ္တို႕ႏွစ္ေယာက္ပဲနစ္နာတတ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္အထူးဂ႐ုစိုက္ရပါတယ္။အဲဒီအခ်ိန္မွာ ေကာင္ေလးကကစားသမားတစ္ေယာက္စက္ထဲကိုပိုက္ဆံထည့္ဖို႕ ေအာ္ၿပီး ပိုက္ဆံယူဖို႕ကို ေမ့ေနခဲ့တယ္။ေမ့႐ုံတင္မကဘဲတျခားစက္ေတြကိုေတာင္ထပ္ခါထပ္ခါ ေအာ္ေနပါေသးတယ္။
အားလံုးအလုပ္သိမ္းခ်ိန္ေရာက္လို႕စာရင္းစစ္လိုက္ေတာ့ပိုက္ဆံကလိုေနၿပီ။ကၽြန္ေတာ္နဲ႕ေကာင္ေလးနဲ႕ ေခါင္းခ်င္း
ဆိုင္ရၿပီ။ဘယ္လိုမွလိုက္လို႕မရေတာ့တဲ့အဆံုးCCTV ျပန္ခ်က္ရတဲ့အဆင့္အထိ ေရာက္သြားတယ္။အဲဒီေတာ့မွ ေကာင္ေလးကပိုက္ဆံထည့္ဖို႕ ေအာ္႐ုံသာ ေအာ္ၿပီး မယူမိတဲ့သူ႕အျဖစ္သူ ျပန္မွတ္မိသြားတယ္။ကၽြန္ေတာ္ ေကာင္ေလးကိုဆူပစ္လိုက္တယ္။တစ္ေန႕လံုးအလုပ္လုပ္မွ ဘယ္ေလာက္ရတာကအစ၊အဲသလို ေန႕တိုင္းျဖစ္ေနရင္အလယ္၊လူအမ်ားႀကီးနဲ႕ဆက္ဆံရတဲ့ေနရာမွာနာစရာ
ရွိရင္ ႏိုင္ငံျခားသားေတြျဖစ္တဲ့မင္းတို႕ငါတို႕သာအထိနာမွာအဆံုး။ကၽြန္ေတာ့္စကားသံမွမဆံုးေသးဘူး။ ေကာင္ေလးဆီက တုံ႕ျပန္လာတဲ့ စကားေၾကာင့္ ဆက္ေျပာမယ့္ ကၽြန္ေတာ့္အသည္းကနစ္၀င္သြားရတယ္။ေကာင္ေလးက...
‘‘ကၽြန္ေတာ္ အစ္ကို႕ကို ေပးထားတဲ့ အက်ႌဖိုးေလာက္မရွိပါဘူးဗ်ာ’’တဲ့။
ကၽြန္ေတာ္ ေကာင္ေလးကို ဘာမွ မေျပာေတာ့ဘဲ ၿငိမ္
ေနလိုက္ေတာ့တယ္။

                                                                 - ၄ -

အဲဒီညေနကဒိုဘီက ျပန္ယူလာတဲ့၊မီးပူေကာ့ေနတဲ့အက်ႌအျဖဴေလးကို ေကာင္ေလးကိုကၽြန္ေတာ္ ျပန္ေပးလိုက္တယ္။
ေကာင္ေလးက စိတ္မေကာင္းတဲ့ အမူအယာနဲ႕ ကၽြန္ေတာ့္ကို ေျပာလာတယ္။
‘‘အစ္ကိုပဲ အက်ႌအျဖဴ ႀကိဳက္တယ္ဆို’’တဲ့။
ကၽြန္ေတာ္ အသာပဲ ႏႈတ္ဆိတ္ေနလိုက္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ႀကိဳက္တယ္ဆိုတဲ့အရာေတြဟာတစ္ခါတစ္ခါမွာ အမွန္တရားကိုေတာင္ ထုတ္ေဖာ္မေျပာရဲေလာက္ေအာင္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ကို ထိန္းခ်ဳပ္ထားတတ္ပါတယ္။
ဟုတ္ကဲ့... ။ ကၽြန္ေတာ္ အက်ႌအျဖဴ ႀကိဳက္ပါတယ္။
ဒါေပမယ့္... ။
အက်ႌအျဖဴထက္ အမွန္ကို အမွန္အတိုင္း မကြယ္၀ွက္တမ္း ေျပာခြင့္ရေရးကို ပိုၿပီးေတာ့ ႀကိဳက္ပါတယ္။


                                                                                                                            လူခါး
                                                                                       စာပြင့္လႊာမဂၢဇင္း၊စက္တင္ဘာ။၂၀၁၂