Wednesday 15 August 2012

ရင္ဘတ္ကုိမွန္ ျပန္ကန္ထြက္လာတဲ့ အေရးအသား

 ‘‘စိန္ကဲ ေရႊကဲဤႏွစ္ကဲထက္မိန္းမကဲခတ္လြန္ကဲခက္၏’’ဆိုတဲ့စကားပံုေလးကိုေတာ့လူတိုင္းၾကားဖူးၾကမွာပါ။ အခု‘‘ရင္ဘတ္ကိုမွန္ ျပန္ကန္ထြက္လာတဲ့အေရးအသား’’ဆိုတဲ့ကဗ်ာနဲ႕ပတ္သက္တဲ့ ေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္ကို ေရး
ဖို႕တာ၀န္တစ္ခုျဖစ္လာေတာ့အဲဒီစကားပံုကို ေျပာင္းခ်င္လာတယ္။
   ‘‘စိန္ကဲ ေရႊကဲဤႏွစ္ကဲထက္ကဗ်ာကဲခတ္လြန္ကဲခက္၏’’လို႕။တကယ္ပါ။ကဗ်ာဆိုတာ ေကာင္းကင္ကၾကယ္ေ
တြကိုေရတြက္ရသလိုမ်ဳိးေလ့လာရင္း၊ေရတြက္ရင္းရင္သပ္႐ႈေမာေမာလ်လာခဲ့တဲ့အရာပါ။အဆံုးအစမရွိတဲ့မိုးကုတ္
စက္၀ိုင္းႀကီးကိုေငးၿပီးတေမ့တေမာ ေတြးေတာရသလိုကဗ်ာဆိုတာလည္း ေတြး
ရင္ေတြးသေလာက္နက္႐ႈိင္းလွတဲ့အႏုပညာပစၥည္းတစ္မ်ဳိးပါ။
      ၁၉၂၀ဆရာႀကီးသခင္ကိုယ္ေတာ္မႈိင္းကေန၁၉၃၀ေခတ္စမ္းစာေပ ဆရာ ေဇာ္ဂ်ီ၊ဆရာမင္းသု၀ဏ္တို႕က တဆင့္၁၉၇၀ဆရာႀကီးဒဂုန္တာရာရဲ႕စာေပသစ္၊ၿပီးေတာ့၁၉၇၀မိုးေ၀ကဗ်ာေခတ္ဆရာ ေအာင္ခ်ိမ့္၊ ေမာင္ေခ်ာႏြ
ယ္၊သုခမိန္လႈိင္စသျဖင့္...။ကဗ်ာေရစီးေၾကာင္းႀကီးတဟုန္ထိုးစီးဆင္းလာခဲ့တာဟာဒီေန႕ဆရာသစၥာနီ၊ဆရာမင္းထ
က္ေမာင္၊ခရမ္းျပာထက္လူ၊မိုဃ္းေဇာ္စသျဖင့္...။
     ဂႏၴ၀င္၊ ေမာ္ဒန္၊ပို႕စ္ေမာ္ဒန္၊နီယို၊L.pပံုသ႑ာန္အမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႕ကဗ်ာေတြ ေရးလာလိုက္ၾကတာလမ္းေဟာင္း
ကေနလမ္းသစ္၊လမ္းသစ္ကေနအဆန္းတီထြင္မႈ။အရင့္အရင္ကကဗ်ာဆိုတာခံစားမႈသက္သက္နဲ႕ေရးဖြဲ႕ထားတဲ့
အရာလို႕ထင္ခဲ့ေပမယ့္ထဲထဲ၀င္၀င္ ေလ့လာေနမိေတာ့မွကဗ်ာစီးဆင္းမႈကအတတ္ပညာေရာ၊အသိပညာေရာ၊ခံ
စားမွဳေရာဆၿုိပးီဒီကေန ့ဆုိရင္ေလးေထာင့္စပ္စပ္ကဗ်ာေတြေတာင္စာမ်က္ႏွာေပၚမွာအခိုင္အမာ ေနရာရလာၾကပါၿပီ။
     ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ကဗ်ာဟာလူသားတို႕ရဲ႕သမိုင္းနဲ႕အၿပိဳင္မရပ္မနားစီးဆင္းရွင္သန္လာခဲ့ၿပီ။စာေပေလာ
ကမွာရသ၊ေဆာင္းပါး၀တၳဳ၊ကဗ်ာစသျဖင့္ ေရးနည္းပံုသ႑ာန္အဖြဲ႕အႏြဲ႕ေတြမ်ဳိးစံုေအာင္ရွိတဲ့အထဲကမွကဗ်ာဟာ
အလႈပ္ခတ္ဆံုးလိႈင္း၊အျငင္းပြားစရာအျဖစ္ဆံုးစာေပေရစီးေၾကာင္းတစ္ခု။ ေခါင္းစဥ္အမ်ဳိးမ်ဳိး၊ပံုသ႑ာန္အမ်ဳိးမ်ိဳးနဲ႕
 ေ၀ဖန္တိုက္ခိုက္ခံရမႈ အမ်ားဆံုး စာေပအမ်ဳိးအစားဟာကဗ်ာျဖစ္ခဲ့ၿပီ။
           ဒီေန႕ ျမန္မာျပည္ထုတ္နာမည္ရစာေစာင္ေတြ၊မဂၢဇင္းေတြမွာတကယ့္က၀ိပညာရွိႀကီးမ်ားက ေလ့လာ
မႈေတြ၊၏သံုးသပ္မႈေတြ၊ကဗ်ာစကား၀ိုင္းေတြအျပင္ကမၻာနဲ႕ခ်ီတဲ့မတ္လ ႏွစ္ဆယ့္တစ္ရက္၊ကမၻာ့ကဗ်ာေန႕အထိမ္းအ
မွတ္အခမ္းအနားေတြကို ေအာင္ေအာင္ျမင္ျမင္သိုက္သိုက္၀န္း၀န္းက်င္းပေနၾကၿပီ။
      ကဗ်ာခ်စ္သူတစ္ေယာက္အေနနဲ႕ကဗ်ာကိုဘယ္လိုေရးသင့္တယ္၊ ေရးရမယ္ဆိုတာအနည္းငယ္တီး
မိေခါက္မိရွိေပမယ့္ပညာရွင္ဆန္စြာကဗ်ာသေဘာတရားကို ေျပာျပေရးသားရမယ္ဆိုေတာ့လက္နက္ႀကီးလက္နက္
ငယ္ေတြနဲ႕ပစ္ခတ္ေနၾကတဲ့စစ္ေျမျပင္ၾကား ေရာေယာင္ခတ္ ေျပးလႊားေနရတဲ့ဇနပုဒ္သားတစ္ေယာက္လိုခံစားခဲ့ရ
တာပါ။
      အဲဒါေၾကာင့္ဒီကဗ်ာနဲ႕ဆိုင္တဲ့သေဘာထားေဆာင္းပါးကို‘‘ရင္ဘတ္ကိုမွန္ ျပန္ကန္ထြက္လာ
တဲ့အေရးအသား’’လို႕ေခါင္းစီးေပးခဲ့ရတာပါ။ ေဆာင္းပါးတိုင္းရဲ႕နိဂံုးမွာကၽြန္ေတာ့္ရင္ကိုမွန္ခဲ့ဖူးတဲ့၊ဒီေန႕တိုင္စိုက္ႏို
င္ေနေသးတဲ့ဆရာမ်ားရဲ႕ကဗ်ာမ်ားနဲ႕မိတ္ဆက္ေပးသြားမွာပါ။ကေလာင္ရင့္ၾကသူမ်ားအဖို႕အတိတ္ကို ျပန္ဆြဲေခၚခံ
ရသလိုမ်ဳိးျဖစ္သြားနိုင္ေပမယ့္ဒီေန႕ေလ့လာေနတဲ့ကဗ်ာခ်စ္သူလူမမယ္တို႕အဖို႕ေတာတစ္စံုတရာေသာ အက်ဳိးေက်းဇူးခံစားၾကရမွာပါ။
                                                          + + + + +
         ‘‘ေခတ္ေပၚကဗ်ာဆိုတာဟာကၽြန္ေတာ္တို႕ေခတ္မွာသက္ရွိထင္ရွားရွိၿပီးကဗ်ာေတြကို ေလာေလာဆယ္ ေရးေနတဲ့ ကဗ်ာဆရာကို ဆိုလိုတာလည္း မဟုတ္ဘူး။ (ေခတ္ေပၚကဗ်ာဆရာမဟုတ္တဲ့ ေခတ္ၿပိဳင္ကဗ်ာဆရာေတြ အေျမာက္အမ်ားရွိၾကတယ္။)ေခတ္ေပၚကဗ်ာသစ္ကို ေရးတယ္။သူ႕ကဗ်ာဟာအေဟာင္းနဲ႕ကြဲျပားတယ္အစဥ္အလာ
နဲ႕ျခားနားတယ္။ကၽြန္ေတာ္တို႕ ေမွ်ာ္လင့္ထားတာနဲ႕ကြဲျပားတယ္။သူ႕ကဗ်ာဟာအသစ္ျဖစ္တယ္။ ေခတ္ေပၚကဗ်ာလို
႕ေျပာတဲ့ ေနရာမွာ ကၽြန္ေတာ္ဟာ ဒီအဓိပၸါယ္နဲ႕ ေျပာျခင္းျဖစ္တယ္။
         အေမရိကန္‘‘ကဗ်ာ’’မဂၢဇင္းတစ္ေစာင္က ေဂ်၊ဗြီ၊ကန္နင္ဟန္ရဲ႕ေဆာင္းပါးကိုကိုးကားၿပီးမိုးေ၀မဂၢဇင္း
(၁၉၇၈)မွာ ေရးသားခဲ့တဲ့ဆရာ ျမသန္းတင့္ရဲ႕ ေခတ္ေပၚကဗ်ာနဲ႕ပတ္သက္တဲ့အယူအဆပါ။
         ၁၉၆၈၆၉ဆရာမင္းသု၀ဏ္ရဲ႕သေျပညိဳေနအိမ္ကဗ်ာWorkShopကေနထြက္ေပၚလာတဲ့ဆရာ ျမဇင္ရဲ႕ ‘‘ေခတ္ေပၚကဗ်ာစာတမ္း(ေငြတာရီ၊ဇန္န၀ါရီ၊၁၉၆၉)မွာ-
        ‘‘ေခတ္ကိုကိုယ္စားျပဳေသာ ေခတ္ေပၚကဗ်ာသည္ ေခတ္၏အာ႐ုံခံစားမႈတြင္အေျချပဳရမည္။...
 ေခတ္ေပၚခံစားပံုကိုအေျချပဳ၍ ေခတ္ေပၚခံစားပုံကုိ ေဖာ္က ်ဴးမွသ ာလ်ွင္ ေခတ္ကုိကုိယ္စား ျပဳေသာ
 ေခတ္ေပၚကဗ်ာ ျဖစ္ေပမည္’’လို႕ ေရးခဲ့ဖူးပါတယ္။
         ခတ္ပၚကဗ်ာန႕ဲ ေခတၿ္ပဳိင္ကဗ်ာရ႕ဲအဓိပါယ္ကုိလည္းဆရာ ျမသန္းတင့္ကဒီလိုေျပာခဲ့ဖူးတယ္။
‘‘ေခတ္ေပၚကဗ်ာ’’လို႕ဘာေၾကာင့္သံုးရသလဲဆိုေတာ့‘‘ေခတ္ၿပိဳင္ကဗ်ာ’’ဆိုတာနဲ႕ ေရာေထြးသြားမွာစိုးလို႕ပါ။ ေခတ္ေ
ပၚကဗ်ာ(ေခတ္ေပၚကဗ်ာဆရာ)နဲ႕ ေခတ္ၿပိဳင္ကဗ်ာ(ေခတ္ၿပိဳင္ကဗ်ာဆရာ)မတူကြဲျပား ျခားနားတယ္ဆိုတာ ေပၚလြင္ဖို႕
 ေခတ္ေပၚကဗ်ာလို႕သံုးရတာပါ။ဒါေၾကာင့္ ေခတ္ေပၚကဗ်ာပါ’’တဲ့။
      ဒီကေန႕ေခတ္ဟာထပ္ေျပာစရာမလိုေတာ့ေလာက္ေအာင္ဂလိုဘယ္လိုက္ေဇးရွင္း ေခတ္ႀကီးပါ။
ကမၻာအရပ္ရပ္ကသတင္းေတြကိုတစ္ထိုင္တည္းဖတ္လို႕ရၿပီ။ကမၻာအရပ္ရပ္ကနိုင္ငံေရးကိုတစ္ထိုင္တည္းသံုးသပ္ေ
ဆြးေႏြး ေစာင့္ၾကည့္လို႕ရၿပီ။ကမၻာအရပ္ရပ္ကစာေပဆိုင္ရာ ေဆာင္းပါး၊၀တၳဳ၊ကဗ်ာစသျဖင့္ခ်က္ခ်င္းဖတ္႐ႈခံစားလို႕ရၿပီ။ဒီေတာ့
ကမၻာအရပ္ရပ္နဲ႕ယွဥ္ၿပီး ေလ့လာယွဥ္တြဲႀကိဳးပမ္းအားထုတ္လို႕ရၿပီ။
       ကဗ်ာေရးသူတစ္ေယာက္အေနနဲ႕ခ်က္ခ်င္းလက္ငင္းတန္း၀င္သြားရမယ္ဆိုတာမ်ဳိးေတာ့ လံုး၀မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။ ျဖစ္သြားခဲ့ရင္လည္း ဒါဟာပါရမီရွင္ထူးျခားျဖစ္စဥ္ပဲ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ကၽြန္ေတာ္တို႕ေရွ႕က ကဗ်ာ့က၀ိႀကီးတစ္ဆူျဖစ္တဲ့ဆရာ ေအာင္ေ၀းလိုလူေတာင္မွကဗ်ာတစ္ပုဒ္ေၾကာင့္လူစင္စစ္ကေနအာလူးအိတ္
တစ္အိတ္ ျဖစ္သြားခဲ့ဖူးတယ္လို႕သူကိုယ္တိုင္ ဖြင့္ဟ ေရးသားခဲ့ဖူးပါတယ္။
                                                              ‘‘ဒိုင္ယာရီ’’

                         မနက္ခင္း၊ ပန္းဆိုးတန္း ေဟာလီး၀ုဒ္၊ ေဖာ္စတာေသာက္ရင္း ပိုင္သနဲ႕
                                                                    ဂ်မ္းရင္ (ထြန္းအိႁႏၵဗို) ကိစၥေျပာ။
                                            ေန႕လည္ဘက္၊ ေလထန္ကုန္းမွ၊ လန္ဒန္က လာတဲ့
                                                       Miss Sora Keene နဲ႕ေတြ႕ဆံု၊ (ေမာင္သာခ်ဳိပါ)
                                     ညေန၊ ျမျမင့္မိုရ္နဲ႕ေမာေရႊလီ၊ မႏၲေလး စည္ဘီယာတစ္ခြက္ (၅၀)
                                                                  ေရာင္းအားျမႇင့္ ေကာင္မေလး ေခ်ာတယ္။

                                                                                                 (ရြက္ႏုေ၀၊ မတ္ ၁၉၉၆)

              အထက္ပါဆရာ ေအာင္ေ၀းရဲ႕‘‘ဒိုင္ယာရီ’’ကဗ်ာကို ေ၀ဖန္တိုက္ခိုက္သူ၃၆ဦးအထိရွိခဲ့တယ္လို႕
ဆိုပါတယ္။ဆရာ ေအာင္ေ၀းကိုစာနာေသာအားျဖင့္သေျပမဂၢဇင္းအယ္ဒီတာဆရာ ေမာင္တည္ၿငိမ္က-
   ‘‘ကိုေအာင္ေ၀းသာအာလူးအိတ္တစ္အိတ္ဆိုရင္စိစိညက္ညက္ေၾကသြားေလာက္ၿပီ’’လို႕ ေျပာဖူးပါတယ္တဲ့။
ဒါေပမယ့္ရွားရွားပါးပါးအဲဒီဒိုင္ယာရီကဗ်ာကို ေထာက္ခံသူတစ္ဦးရွိတယ္လို႕လည္းဆရာ ေအာင္ေ၀းကဆိုပါတယ္။အဲဒီ
ဒိုင္ယာရီကဗ်ာနဲ႕ပတ္သက္ၿပီး ေ၀ဖန္တိုက္ခိုက္သူေတြမ်ားခဲ့ျခင္းဟာသူ႕ရဲ႕တီထြင္ဖန္ဆီးဆန္းသစ္ခ်င္တဲ့စိတ္၊တနည္းအႏု
ပညာဉာဥ္ေၾကာင့္လို႕ဆရာ ေအာင္ေ၀းက ေရးထားပါတယ္။
      ဒီေနရာမွာကဗ်ာခ်စ္သူ၊ကဗ်ာေရးသူတစ္ေယာက္အေနနဲ႕ကၽြန္ေတာ္ဆိုလိုခ်င္တာကကဗ်ာေရးသား
ေတာ့မယ္ဆိုတာနဲ႕ပထမဆံုးကဗ်ာဖတ္ျခင္းအလုပ္ကိုစတင္လုပ္ေဆာင္ရပါမယ္။စာေစာင္မွာျဖစ္ျဖစ္၊မဂၢဇင္းမွာျ
ဖစ္ျဖစ္ရသမွ်ရွာၾကံၿပီးဖတ္ရပါမယ္။ေငြေရးေၾကးေရးလည္းအဆင္ေျပမယ္၊၀ယ္လို႕လည္းရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ကဗ်ာဆရာ
တစ္ဦးခ်င္းစီရဲ႕ကဗ်ာေပါင္းခ်ဳပ္ေတြ၊ကဗ်ာသေဘာတရားေဆြးေႏြးခ်က္ေတြေမျဖစ္မေနရွာ၀ယ္ဖတ္ရပါမယ္။ဘယ္ကဗ်ာဆရာရဲ႕ကဗ်ာ
တစ္ပုဒ္တေလမွမဖတ္ဖူးပဲကိုယ္ထင္ရာကိုယ္ေရးေနမယ္ဆိုရင္ေတာ့၀မ္းစာရွားပါးမႈ၊အတတ္ပညာမလံုေလာက္မႈေတြနဲ႕ၾကံဳၿပီး ဂ်ာေအးသူ႕အေမ႐ိုက္တဲ့ကဗ်ာေတြပဲထြက္လာစရာအေၾကာင္းရွိပါတယ္။
        ဒီကေန႕လူငယ္တစ္ရာမွာသံုးဆယ္ေလာက္ကကဗ်ာေရးေနၾကပါၿပီ။ ေရးဖို႕ႀကိဳးစားေနၾကၿပီ။
ကဗ်ာေရးတဲ့အလုပ္ကိုလြယ္လြယ္ေလးပါကြာလို႕ထင္ေနၾကၿပီ။အဆိုေတာ္၊႐ုပ္ရွင္နဲ႕ဗီဒီယိုသ႐ုပ္ေဆာင္စတဲ့အျ
ခားေသာအႏုပညာေတြကေငြေၾကးတတ္ႏိုင္႐ုံနဲ႕စင္ေပၚေရာက္ဖိုအလားအလာရွိေပမယ့္စာေပအႏုပညာမွာေတာ့ေလ့
လာသင္ယူမွကိုရမယ့္အရာပါ။
     ၂၀၁၁၊၁၂လပိုင္းကမေလးရွားႏိုင္ငံမွက်င္းပခဲ့တဲ့ျမန္မာစာေပေဟာေျပာပြဲမွာအမွတ္မထင္ဘဘဆရာ
ဦးေအာင္သင္းရဲ႕ဆံုးမစကားကိုသူတည္းခိုရာမွာမွတ္သားခဲ့ရဖူးပါတယ္။အတိုခ်ဳပ္အေနနဲ႕ေျပာရရင္စာေရးဆရာ
ခ်င္းအတူတူကေယာင္ကတန္းနဲ႕ေလွ်ာက္ေရးေနတဲ့စာေရးဆရာထက္စာရင္ ျပည္သူလူထုကိုအက်ဳိးျပဳတဲ့စာေရးဆရာ
ဟာတာရွည္ခံတယ္။ ျပည္သူလူထုကို ေစတနာထားတဲ့စာေရးဆရာဟာ ေအာင္ျမင္
တယ္ဆိုတဲ့သေဘာကို ေျပာျပသြန္သင္သြားခဲ့ပါတယ္။
      ေနာက္ထပ္ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕အေတြ႕အၾကံဳေလးတစ္ခု ေျပာျပသင့္တယ္ထင္လို႕ ေျပာျပခ်င္ပါတယ္။ ျပည္ပႏိုင္ငံက စတိုးဆိုင္တစ္ဆိုင္မွာပါပဲ။ကၽြန္ေတာ္လိုခ်င္တဲ့ကဗ်ာစာအုပ္ေတြရလိုရညားသြားရွာခဲ့ဖူးပါတယ္။စာေပ၀ါသနာပါမွန္း
သိတဲ့ကၽြန္ေတာ့္ကိုအေရာင္းစာေရးကစာေပနဲ႕ပတ္သက္တဲ့ၾကားဖူးနား၀ေတြ ေျပာရင္ေနာက္ဆံုးသူလည္းကဗ်ာဆရာလို႕ ထုတ္ေဖာ္ေျပာျပလာပါတယ္။
      ဆရာတင္ရမယ့္လူတစ္ေယာက္ေတာ့ ေတြ႕ၿပီဆိုတဲ့အေတြးနဲ႕ကၽြန္ေတာ္ခဏေပ်ာ္သြားမိပါတယ္။ တကယ္ကိုခဏပါပဲ။ကၽြန္ေတာ္က ျပန္ေမးၾကည့္မိပါတယ္။ဘယ္မွာ ေရးတာလဲဆိုေတာ့ ေရႊအျမဴေတမဂၢဇင္းမွာတဲ့။
   သူ႕ဆိုင္ေပၚမွာတင္ထားတဲ့ ေရႊအျမဴေတလိုမဂၢဇင္းမွာေတာင္ကဗ်ာသံုး၊မသံုးမသိတဲ့လူကကဗ်ာ
အေၾကာင္းေျပာေတာ့ကၽြန္ေတာ္ရယ္မိမွာစိုးတဲ့အတြက္ဆိုင္ထဲကအျမန္ျပန္ထြက္ခဲ့ရပါတယ္။
     ဒီေနရာမွာကၽြန္ေတာ္ ေျပာခ်င္တာကေတာ့ပင္လယ္ျပင္ကိုထြက္မယ့္လူသာရာသီဥတု ေရ၊ ေလ၊
သဘာ၀ကို ေလ့လာမွတ္သားဖို႕လိုအပ္သလိုကဗ်ာကိုအမွန္တကယ္ ျမတ္ႏိုးတယ္၊ခ်စ္တယ္၊တန္ဖိုးထားတယ္
ဆိုရင္ေတာ့ကဗ်ာနဲ႕ပတ္သက္တဲ့အယူအဆ၊သေဘာထား၊က်င့္ၾကံအားထုတ္ရမယ့္အပိုင္းေတြကိုျပင္းျပင္းထန္
ထန္အားထုတ္ဖို႕လိုအပ္ပါလိမ့္မယ္။နိဂံုးခ်ဳပ္အေနနဲ႕‘‘ရင္ဘတ္ကိုမွန္ ျပန္ကန္ထြက္
လာတဲ့အေရးအသား’’ဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္နဲ႕အညီရင္ဘတ္ကိုမွန္ခဲ့ဖူးတဲ့ဆရာမိုဃ္းေဇာ္ရဲ႕‘‘မိုးတိတ္ေတး’’ဆိုတဲ့ကဗ်ာနဲ႕
မိတ္ဆက္ေပးခဲ့ပါတယ္။ကဗ်ာေရးခ်င္သူမ်ားအတြက္တစ္စိတ္တစ္ေဒသျဖစ္ျဖစ္ ေလ့လာခြင့္ရသြားခဲ့ရင္ကဗ်ာခ်စ္သူ
တစ္ေယာက္အေနနဲ႕ အရဲစြန္႕ေျပာၾကားရက်ိဳးနပ္ပါၿပီ။
    အဲဒီကဗ်ာဟာ ေခတ္ကိုဘယ္ေလာက္ဖြင့္ေျပာထားသလဲ။ ျပည္သူကိုဘယ္ေလာက္စာနာထားသလဲ။ ၾကည့္ပါ။ ဖတ္ထားခဲ့ဖူးတာ အေတာ္ၾကာခဲ့ေပမယ့္ ဒီကေန႕ထိ ရင္ဘတ္ထဲမွာ စြဲထင္က်န္ရစ္ေနတုန္းပါ။ #


                                                       + + + + +
      ‘‘မိုးတိတ္ေတး’’

အထည္ခ်ဳပ္စက္႐ုံႀကီးထဲက
ခ်ည္ေမြးညွပ္ေကာင္မေလးေရ...
မင္းရဲ႕ ေျမြေရခြံအိတ္ အေဟာင္းေလးထဲမွာ
လံုျခံဳမႈေတြ ၾကည့္ေကာင္းေသးရဲ႕လား
ထဘီတပတ္ႏြမ္းေလးကိုပဲ
အႀကိမ္ႀကိမ္ အထပ္ထပ္ ဆင္ျမန္းရွာခဲ့ရ
သမၼာအာဇီ၀ဆိုတာ
စကားလံုးအားျဖင့္ လွပါရဲ႕
ပ႐ိုတိန္းေတာ့ ၾကြယ္၀လိမ့္မွာ မဟုတ္ဘူး။
နတ္ျပည္ေျခာက္ထပ္ရဲ႕ အေ၀း
စပို႕ရွပ္ဒီဇိုင္းေတြရဲ႕ အေ၀း
ေရႊၿမိဳ႕ေတာ္ႀကီးရဲ႕ အေ၀းဆီက
ပူေဆြးေနတဲ့ လယ္ကြင္းေတြကို
မင္း ထားခဲ့တယ္၊
တစ္ဘ၀လံုး ပက္ၾကားအက္ေနတဲ့
ေတာသူေတာင္သား မိဘေမာင္ဘြားေတြကို
မင္း ထားခဲ့တယ္၊
ထေနာင္းပင္၊ ထန္းျမစ္နဲ႕
သဲထဲေရသြန္ေန႕ရက္ေတြကို
မင္း ထားခဲ့တယ္၊
မင္းကေတာ့...
အေတာင္အလက္ မစံုလင္ဘဲ
ေတာင္ဒဂံုစက္မႈဇုန္ထဲမွာ
ဒဏ္ရာရ ငွက္ကေလးတစ္ေကာင္လို တုန္ယင္လို႕
ၾကံဳလွီေဖ်ာ့ေတာ့
မထူးေတာ့ပါဘူးေလ ဆိုၿပီး
ကိုယ့္ဘ၀ကို အေမ်ာမခံနဲ႕
သံမဏိႀကိဳးတစ္ေခ်ာင္းလို အားတင္းထား
ကြန္ကရစ္တံုးႀကီးေတြလို ၾကံ့ၾကံ့ခံ
လက္ေျဖာင့္သမားရဲ႕ က်ဥ္ဆန္လို
ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေတြ ေျဖာင့္မတ္မွန္ကန္ပါေစ။
ကမၻာႀကီးဟာ
အနိဌာ႐ုံခ်ည္းပဲ မဟုတ္ဘူး
လတ္ဆတ္တဲ့ သစ္သီ၀လံေတြနဲ႕
ေပ်ာ္စရာ သီခ်င္းေတြလည္း ရွိတယ္ကြဲ႕
အဲဒီအခါက်...
မင္းဟာ သားေကာင္းမိခင္လည္း ျဖစ္ခြင့္ရွိ
အိပ္မက္ကို ပုခက္လႊဲရင္း
ေလာကကို ႏို႕ခ်ဳိတိုက္ေကၽြးခြင့္လည္းရွိ
အစစ္အမွန္ သာယာေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ႕ခြင့္လည္းရွိ
အခြင့္အေရးမွန္သမွ် အကုန္ရွိေပရဲ႕။
အခုလို
မိုးၿပိဴခ်ိန္မွာေတာ့...
သ႐ုပ္ျပတင္ဆက္ရင္း မင္း ရယ္ေမာ
ေသာကကို
ကႀကိဳးဆင္ရင္း မင္း ကခုန္
ေဆးေရာင္စံုနဲ႕ အနာဂတ္ကို
မင္း ယံုၾကည္လိုက္ပါ
ရွင္ေနမင္းဟာ...
ငါတို႕ထင္သလို
အေ၀းႀကီး မဟုတ္ရပါဘူးကြာ။ ။

                                          မိုးဃ္းေဇာ္

                                         လူခါး
                                    စာပြင့္လႊာရသစုံ မဂၢဇင္း ၊ မေလးရွား ၊
                                     အမွတ္(၁) ၊ ဇူလုိင္လ 

No comments: