Saturday 21 May 2022

မြို့တစ်မြို့ကို ဦးညွတ်ခြင်း



     ဘဝမှာ အမှားများစွာ ကျွန်တော်ကြုံခဲ့ဖူးပါသည်။အချို့အမှားများက မသိ၍မှားခဲ့သည့်အမှားများဖြစ်၍ အချို့အမှားများက သိသိနှင့်­မှားခဲ့သောအမှားများဖြ­စ်သည်။ မည်သို့ပင်မှား­မှားအမှားသည် အမှားသာဖြစ်­လေသည်။ သို့သော်မသိလိုက် မသိခင်ကအမှားနှင့် သိ­သိကြီးနှင့်မှားသောအမှား မည်သည့်အမှားက ပိုမှားသနည်းဟု ယခုတလော ကျွန် တော်စ­ဉ်းစားနေမိသည်။


   သေချာသည်ကတော့ မည်သူ မှ မမှားချင်ကြတာပဲဖြစ်သည်။မည်သူမှ မမှားချင်ဘဲမှားခဲ့ဖူးကြမှာပဲ ဖြစ်၏။အနည်းဆုံးတော့ ကျောင်းသို့အလာ စာအုပ်မှားထ­ည့်လာတာမျိုးက အစ အလုပ်ခွင်သို့အဝ­င် စာရင်းဇယား မှားတွက်မိတာမျိုး အထိပေါ့။­


    အမှားနှင့်ပတ်သက်­၍ လူအမျိုးမျိုးက အဓိပ္ပါယ် အမျိုးမျိုး ဖွင့်ဖူးကြတာကိုလည်း ကျွန်တော်ဖတ်ခဲ့ မှတ်ခဲ့ ဖူးပါသည်။ အချို့အမှားများက သူတပါးအား­ ထိခိုက်စေတ်သောအမှား။­ အချို့အမှားများကတော့ ကိုယ်ယ့်ကိုယ်ကို ထိခိုက်နစ်နာစေတတ်သော အမှား မျိုး။ 

­

    ဒိုင်းနမိုက်ကို ­စတင်တီထွင်ခဲ့သော အယ်ဗ­ရက်နိုဗယ်လ်သည် သူတီထွင်ခဲ့သော ဒိုင်းနမိုက်က လူတွေကိုသေစေတတ်သော အဏုမြူ ဗုံးအဖြစ် လူ့အသက်ပေါင်းများစွာကို­ ဆွတ်ခြွေ ပြီး တစ်ယောက်ကိုတစ်ယော စစ်ခင်း တစ်နိုင်ငံနှင့် တစ်နိုင်ငံ ကျူးကျော်ဗိုလ်ကျသည့် နေရာ၌ လူများက အသုံးပြုကြသည်ကို မြင်တွေ့ရသည့်အခါ သူ့တွေ့ရှိချက်အတွက်နောင်တရသွားခဲ့သည် ဟု ဖတ်ခဲ့မှတ်ခဲ့ဖူးပါသ­ည်။ 


    ငါတော့ အမှားကြီး­မှားခဲ့ပြီ ဟု သူ နောင်တတွေ တနင့်တပိုးကြီး ရသွားလေသလား ဟု ကျွန်­တော် စဉ်းစားမိသည်။ ကျွန်တော့်အမြင်ကမူ သူ၏တီထွင်စမ်းသပ်­ တွေ့ရှိချက်သည်မမှား­။ သူ တီထွင်ခဲ့သောဒိုင်းနမိုက်ကို တလွဲ­အသုံးချ ကိုယ်ကျိုးရှာ­သူများကသာ မှားခဲ့ကြခြင်းဖြစ်သည် ဟု ဆိုချင်သည်။  


 ကိုယ်ထားခဲ့သော အမှန်ခြစ်သည် သူတပါး၏ ပယောဂကြောင့် ကြက်ခြေခတ်ဖြစ်သွားတာမျိုး။


      အချို့အရာများသ­ည် ကိုယ်ကျိုးအတွက်မဟု­တ်ပါဘဲ ပြုလုပ်ဖန်တီပေးသူက ပြုလုပ်ဖန်တီးပေးလိုက်သော်လည်း တဆင့်ပြန်လည်အသုံးချသူကြောင့် အမှားအရာမည်သွားသော အမှားများဖြစ်သွားတတ်သည်သာ။ ထိုအမှား­မျိုးကို မရည်ရွယ်ဘဲမှားသောအမှား ဟု ခွင့်လွှတ်နားလည်ပေးသင့်ပါရဲ့လား။ သေချာသည်ကတော့ မှားယွင်းခဲ့ပြီ ဖြစ်သောအမှားသည် ­အမှန်ပြန်ဖြစ်ဖို့ အင်မတန်ခဲယဉ်းလေ၏။ 


 စာ­ရွက်အဖြူဆွတ်ဆွတ်ပေါ် မှင်တစ်စက်ချမိလိုက်သလိုမျိုး။­


   တခါက ကိုရီးယားသင်္ဘောတစ်စင်းသည် ပင်လယ်ပြင်တွင်နစ်မြုပ်ခဲ့လေသည်။ ထိုသင်္ဘောပေါ်တွင်ပါသော လေ့လာရေးကျောင်းသားလေးများထဲမှ အတော်များများ ရေနစ်သေဆုံးသွား­ခဲ့၏။ အချို့လည်းကံကောင်းထောက်မသဖြင့်­ ကယ်ဆယ်ခြင်းခံရလေသည်။­  


     ထို ကယ်ဆယ်ခံရသူများထဲတွင် ထိုလေ့လာရေး­ခရီးကို ဦးဆောင်ရသူ ဒုတိယကျောင်းအုပ်­ဆိုသူလည်းပါ၏။ သို့သော် ထိုကျောင်းအုပ်သည် ကယ်ဆယ်ခြင်းခံရပြီးနောက်မှပင် သင်္ဘောမှောက်သည့် ကိစ္စမှာ သူ့တွင်လုံးဝတာဝ­န်ရှိသည်ဟု ယူဆကာ သူ့ကိုယ်သူ အဆုံးစီရင် သွားခဲ့သည်။ 


     ထိုလုပ်ရပ်ကိုကြည့်ပြီး ကျွန်တော်တွေးနေမိသည်။ ထိုကျောင်းအုပ်မှာ သူ့အမှားသူ ­ဝင်ခံသွားခြင်းလား။ သူ­မှားခဲ့ပါသည် ဆိုတာကို အသက်ပေးပြီး သက်သေပြသွားခြင်းလား။ ကျွန်တော်တို့ကရော ထိုကိစ္စကို ခင်ဗျားမှားတယ် ကျောင်းအုပ်ကြီး­ ဟု ပြောရက်ကြပါ့မလား။ သေချာသည်ကတော့ ထိုသတင်းကို  သိသူတိုင်း ထိုကျောင်းအုပ်ကို လေးစားစိတ်ဖြင့်

နှမြောတသဖြစ်မိမှာ­ကတော့ အမှန်ပဲဖြစ်လေသည်။


    အချို့အမှားများက­ အဲသလို လေးစားကြည်ညို­ဖို့ ကောင်းနေတတ် ပါပြီကောလေ။


    အမှားကို အမှားဟု ­တရားသေပြောမရသောအမှားမျိုးလည်း ရှိနေခဲ့ကြော­င်း ကျွန်တော် ပြောချင်­ပါသေး၏။  ထိုကဲ့သို့ဖြစ်ရပ်မျိုးကို ကျွန်တော်တို့ချစ်သော ကျွ­န်တော်တို့မြို့ကလေး­၏မြောက်ဘက် ဆယ့်ခြောက်­မိုင်အကွာ၌ လူဖြစ်ပြီးနိုင်ငံ့ ခေါင်းဆောင်ဖြစ်လာခဲ့သော ဗိုလ်ချုပ် အောင်ဆန်းသည်လည်း ­ကြုံခဲ့ဖူးသည်လေ။ 


 ဗိုလ်ချုပ်တို့ လု­ပ်ကြံခံရမည့်နေ့က ဦး­မြက အတွင်းဝန်ရုံအား အ­စည်းအဝေးကျင်းပနေစဉ်အတွင်း အစောင့်ကင်းတပ်သားများ ချထားမည်ဟု ဆိုရာ ဗို­လ်ချုပ်က မလိုပါဘူး ကွာ ဟု ဆိုပြီး ပယ်ချခဲ့သည် ဟု မှတ်သားခဲ့ ဖတ်ခဲ့ဖူးပါသည်။ ဗိုလ်ချုပ်ပြောလိုက်သော မလိုပါဘူးကွာ ဆိုသော စကားလေးတစ်ခွန်းတည်းနဲ့ အစောင့်ချမထားဖြစ်ခဲ့သော ဦးမြ၏ အမှားလား ။ သို့တည်းမဟုတ် မ­လိုပါဘူး ကွာဟု သူ့ကံကြမ္မာသူ မသိလေသော ကျွန်တော်တို့ဗိုလ်ချုပ်၏ အမှားလေလား။ 


 သေချာသည်ကတော့ ကျွန်တော်တို့အားလုံးမှာ မလိုပါဘူးကွာ ဟု ဆိုခဲ့လေသောလွတ်လပ်ရေးဖခင်ကြီး၏­ ထိုစကားလေးတစ်ခွန်းကြောင့် လွတ်­လပ်ရေးဖခင်ကြီးနှင့်အာဇာနည်ခေါင်းဆောင်များကို ဆုံးရှုံးခဲ့ရတာကတော့အမှ­န်ပဲဖြစ် လေသည်။မည်သူ မှားခဲ့လေသလဲ။­


     အမှားသည် ကြောက်စ­ရာကောင်းသည်ကတော့ သေချာပါသည်။အမှားနှင့်ပတ်သက်၍ ပညာရှိသူတော်ကောင်းများ ထားခဲ့သော စကားပုံမျာစွာ ရှိတာကိုလည်း ယနေ့ခေတ် စာဖတ်­သူအများစု သိထားဖတ်ထားဖူး ဖြစ်ကြပါလိမ့်မည် ဟု ကျွန်တော် ယုံကြည်ပါသည်။


 ကျွန်တော်တို့ ယခုခေတ်တွင်တော့ မမှားချင်ရင် အိမ်မှာ အိပ်နေပေါ့ကွ ဟု ခပ်နောက်နောက်ေ­ပြာပြီး လူဆိုတာ အမှား­နှင့်မကင်းဘူး ဟုသွယ်ဝိုက် ပြောဆိုကြတာကို မကြာခဏကြားခဲ့ရဖူးသည်။ 


    မှန်ပါ၏။ ကျွန်တော်­တို့ ကိုးကွယ်သော သုံး­လောက ထွဋ်ထား မြတ်ဘုရားသော်မှာ ဒုက္ခရစရိယာ ဆိုသော လမ်းမှားကြီးကို ခြောက်နှစ်တိုင်တိုင် ကျင့်ကြံအားထုတ်ပြီး မှားမှန်းသိခဲ့ပြီး မဇ္ဇျိမပဋိ­ပဒါဟူသော လမ်းမှန် သို့­ရောက်ကာ အတုမရှိဗုဒ္ဓမြ­တ်စွာ ဖြစ်လာခဲ့တာပဲ မဟုတ်လား။ ­


    အမှားသည် လူနှင့်­မကင်းသော အနာရောဂါတစ်ခုသာ ပဲဖြစ်၏။ အမှားမရှိဘဲ လူ့အဖြစ်ကို ယနေ့အချိန်အထိ ရ­ပ်တည် ခဲ့ပါသည် ဟုတစ်စုံတစ်ယောက်က ကြွေးကျော်လာပါလျှင်မူ ကျွ­န်တော် လက်နှစ်ဖြာ ထိပ်မှာမိုးပြီး­ ရှိခိုး ကော်ရော် ပစ်လိုက်ချင်ပါ၏။


      လူသည် ငှက်တစ်ကောင်ဖြစ်လျှင် အမှားသည် တောင်ပံ­တစ်စုံဖြစ်၏။


       အမှားအကြောင်း တွေးမိမှ ခရီးသွားရဟန်း­နှစ်ပါးနှင့် မိန်းမပျိုတစ်ယောက် အကြာင်းကို ­သတိရမိသည်။ တစ်ခါသော် ­ရဟန်းနှစ်ပါးခရီးသွားကြရာ လမ်းခရီးရှိရေစီးသန်သော ချောင်းတစ်ခု အနီးသို့ ရောက်လာကြ၏။ ထိုချောင်းအနီးတွင် လှပချောမောသော မိန်းမပျိုတစ်ယောက်သည် ရေစီးသန်­သော ချောင်းအား ကူးရန် ကူညီမည့်သူအား စောင့်စိုင်းလျက်ရှိလေသည်။


     ရဟန်းနှစ်ပါးအနက်­မှ တစ်ပါးက ထိုအမျိုးသ­မီးငယ်အား ကျောတွင်ပိုးကာ ချောင်းတစ်ဖက်ကမ်း ရောက်သည်အထိ ကူညီပေးခဲ့ပြီး ရဟန်းနှစ်ပါးကလည်း သူတို့ခရီးဆက်သွား၊­ အမျိုးသမီးငယ်ကလည်း သူ့လမ်းသူ ဆက်သွားကြတော့၏။ အမှတ်တမဲ့­ဆိုလျှင် ဇာတ်လမ်းက ထိုနေရာတွင် ပြီး­လေပြီ ဟု ထင်ရ၏။ သို့­သော် မပြီးသေးပေ။


 ရဟန်းနှစ်ပါးအနက်မှ အ­မျိုးသမီးအား ကူညီခဲ့သူ မဟုတ်သော ရဟန်း၏ စိတ်ထဲတွင် ကူညီခဲ့လေသော ရဟန်းအား စိတ်ထဲမှ­ နေပြီး ဤရဟန်းသည် ရဟန်းကိစ္စမဟု­တ်တာကို လုပ်၏။ မလုပ်သ­င့် စသဖြင့် တွေးတောရင်း ခရီးသွားရာတွင် စိတ်မဖြောင့် ဖြ­စ်နေမိပြီး မနေနိင်သည့်အဆုံး ကူညီခဲ့သော­ရဟန်းအား အိုရဟန်း သင်­သည် အမျိုးသမီးငယ်အား ကျောတွင်ပိုးကာ ကူညီခဲ့သော ကိစ္စ­မှာ မလုပ်သင့်သော မှားယွင်းသော လုပ်ရပ်ဖြစ်၏ ဟု ပြစ်တင်စ­ကား ဆိုလေတော့သည်။­


      ထိုအခါ ကူညီခဲ့သော ရဟန်းက များစွာအံ့အားသင့်သွားပြီး အိုရဟန်း ကျွန်ုပ်သည်­ ထိုအမျိုးသမီးငယ်အား ­ချောင်းတစ်ဖက်ကမ်းတွင် ကျောပေါ်မှ ချထားခဲ့ပြီး ဖြစ်သည်။ အသင်သည်ကား ထိုအမျိုသမီးငယ်အား ယခုထ­က်ထိ ထမ်းပိုးထားဆဲပင်­ ဖြစ်လေသည် ဟု ဆိုသည်ကို ဖတ်မိရေ­သာအခါ သူတပါး၏ လုပ်ရပ်­တစ်ခုကိုကိုယ်ကအမှား မြင်မိပြီး ခံစားနေသည့်အခါ  ပြု­လုပ်သူထက် ဘေးမှ မပြုလုပ်ဘဲ ခံစားမိသူက ပို၍ မှားနေတတ်ပါကလား ဟု ကျွန်တော် ဆင်ခြင်မိပါသည်။


     ကိုယ်အမူအရာနှင့် ကျူးလွန်မိသော အမှားထက် စိတ်နှလုံးဖြင့် လွန်ကျုးမိသော အမှားက ­ပို၍ အဆိပ်ပြင်းကြောင်း­ကို ကျွန်တော်ထင်ထင်ရှားရှား မြတွေ့ ကြောက်ရွံ့ခြင်းဖြ­စ်ရသည်။


     စိတ်နှလုံးဖြင့်­ မှားသောအမှား။ တနည်းအားဖြင့် သူတပါးအား စိတ်ဖြင့် ပြစ်မှားခြ­င်း ပေါ့။ကျွန်တော့်တွင်လည်း စိတ်နှလုံးဖြင့် မှားခဲ့­ဖူးသော အမှားတစ်ခုရှိခဲ့ဖူးကြောင်း ကျွန်

တော် အဓိက ပြောလိုရင်းဖြ­စ်ပါသည်။ ဟုတ်ကဲ့၊ ကျွန်တော် မှားခဲ့ဖူးပါသည်။ 


     ကျွန်တော်မှားခဲ့­ဖူးသည်က မိန်းမပျိုလေး­တစ်ဦးသို့မဟုတ်အခြား ကျွန်တော်နှင့်­ စိတ်နှလုံးချင်းမတိုက်ဆိုင်သူ စသဖြင့် တစ်ဦးတလေမျှ မဟုတ်ရပါလေ။ ကျွန်တော် မှားခဲ့ဖူးသည်က ကျွန်တော့်သူငယ်ချင်း တစ်ယောက် အပေါ်တွင် ဖြစ်ပါသည်။ ကျွန်တော့်သူငယ်ချင်း။ ကျောင်းတုန်းက­ သူငယ်ချင်း ဟု ပြောဆို သုံးနှုံးမှ ပို၍ အဓိပ­္ပါယ်ရှိပါလိမ့်မည်။ ကျွန်တော်၏ ကျောင်းတုန်း­က သူငယ်ချင်း။


    သူ၏ အမည်နာမကိုတော့ဖြင့် ထိန်ချန်ထားပါရ­စေတော့။ သူ့အကြောင်းနှင့် ကျွန်တော့် 

အကြောင်းကို အတိုဆုံး စာကြောင်းဖွဲ့ပြရမည်ဆိုလျှင် သူသည် ကျောင်းနေစဉ်အခါက ဖော်ရွေပျော်ရွှင် လူချစ်လူခင်များပြီး ကျွန်တော်သည် စာချည်းသက်သက်သာ သိသူဖြစ်ပါသည်။


    အထက်တန်းကျောင်းသားဘဝများ ကုန်ဆုံးပြီး ­တက္ကသိုလ်တက်နေစဉ် အချိန်များဆီကဖြစ်မည်ထင်သည်­။ သူနှင့်ကျွတော် ပြန်တွေ့ကြ­သည်။ တွေ့ကြသည့်နေရာက­ တောင်းတွင်းကြီးမှ ကျွန်တော်တို့၏ ချစ်လှစွာသော မြို့­ကလေး မြို့သစ်ဆီသို့ ရထားတစ်စင်း ခုတ်မောင်း နေစဉ် လမ်းခရီးမှာပဲ ဖြစ်သည်။ 


     သူနှင့်ကျွန်တော် ရောက်တက်ရာရာများပြော­ရင်း မြို့သစ်ဘူတာသို့ ရထားက ထိုးရပ်လာ­သည်။ ရထားရပ်လိုက်ပြီး­ ကျွန်တော်တို့သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက် ­ရထားပေါ်မှ ဆင်းလိုက်သည််နှင့် ကျောင်းသားတစ်သိုက်က ဆရာလေး ­ဟု ပြိုင်တူအော်ခေါ်ကာ ကျွန်တော်တို့ဆီ ပြေးလာကြ၏။


 ကျောင်းသားလေးမျာပြေးလာ­သောအချိန်မှာ ဘာမျှမကြာလ­ိုက်သော်လည်း  ထိုတဒင်္ဂ­အတွင်းကျွန်တော့်စိတ်များက အလွန်အမင်း­လှုပ်ရှားသွားသည်။ ဆရာေ­လးဆိုတာဘယ်သူ့ကိုခေါ်တာလဲ။  ­တစ်ချိန်တည်းမှာပဲ ကျေ­ာင်းသားဘဝဆီသို့စိတ်ကအပြေးအလွှားရောက်­သွားပြန်သည်။ သူနှင့် ­ကျွန်တော် ဘယ်သူက ကျောင်းစာမှာပ­ိုတော်ခဲ့သလဲ။  သူဟာ ဆ­ရာအခေါ်ခံနေရပြီလား။­


      ကျွန်တော်တွေဝေ­နေဆဲ မှာပင် သူက ပြေးလာသော ကလေးများအား သူ့လက်ထဲမှ အထုပ်က­လေးအား ကမ်းပေးလိုက်လေသ­ည်။ ကျောင်းသားတစ်သိုက်၏ ­ ပျော်ရွှင်ဖွယ်ရာဖြစ်သွားသော မျက်နှာလေးများကို ယနေ့အထိ ­ကျွန်တော့ရင်၌ ငြိစွဲနေသည်။ ပြီးတော့ အို..ဆရာလေးဆိုတာ သူ့ကိုခေါ်တာပါလား ဟု ကျွ­န်တော့်ရင်ထဲ တွင် ကြိ­မ်ဖန်များစွာ မြည်ဟည်း­သွားသည်။ ဆရာလေးတဲ့။ ­သူက ဆရာလေးပေါ့။ ဆရာလေးဆုိတာ သူ့ကိုခေါ်တာပါလား­။ 


     ကျောင်းတုန်းက ပျော်ပျော်နေတတ် အပေါင်းအသင်းများလှသော သူ့အား သိပ်ရေရာသေချာသော ဘဝတ­စ်ခု ရှိနေမှာမဟုတ်ဟု ရထားစီးရင်း သူနှင့် စကားစမြည်ဆိုရင်း ကျွန်တော်တစ်­ဖက်သတ် စိတ်နှလုံးဖြင့် ပြစ်မှားမိခဲ့­သည်။ အတူ ဘောလုံးကန်ခဲ့ အတူခြင်းခတ်ခဲ့သော သူ့အား ဘယ်သူကမှ ဘယ်တော့­မှ ဆရာလေး ဟု တလေးတစား­ ခေါ်စရာအကြောင်းသည် ရှိမလာ­နိုင်ဟု ကျွန်တော် စိတ်နှလုံးဖြင့် တစ်ဖက်သတ် ပြစ်မှားကျူးလွန်­ အထင်သေးခဲ့မိသည်။ (မှတ်ချက်...ထိုအတွေးမှာ ကျွန်တော် စာတွေ ­မဖတ်ခင် သို့မဟုတ် ကျွန်တော် စာရေးဆရာ၊ ကဗျာဆရာတစ်ယောက် မဖြစ်ခင်က အတွေးဖြစ်ပါသည်)


      ယခု ကျွန်တော် ­စာတွေ ဖတ်ခဲ့ပြီး စာပေ­လောကတွင်လည်း နေရာလေးတစ်နေရာ ရလာခဲ့ပါပြီ။


        ထိုစဉ်က အတွေး­အား   ယခု ကျွန်တော်က ­အကြောက်ကြီး ကြောက်နေမိရပါသည်­။ ကျွန်တော့်အဖြစ်က မိ­န်းမပျိုလေးအား ကူညီခဲ့သောရဟန်းအား စိတ်ဖြင့် ပြစ်တင်ကဲ့ရဲ့ခဲ့လေသော ရဟန်းထက် ဆိုးရွားခဲ့ပါသည်­။ ကျွန်တော့်စာဖတ်သက်တို့ ရင့်သန်လာလေလေ ကျွန်တော့်အသိဉာဏ်­တို့ ဖွံ့ဖြိုးလာလေ­လ ကျွန်တော် တွေးမိတိုင်း ကြောက်နေမိသည်။ကျွန်တော့်အမှားကို ကျွန်တော် ကြေက်နေမိသည်။­


         သေချာတွေးကြ­ည့်တော့ ကျွန်တော့်သူင­ယ်ချင်းသည် ကျောင်းတုန်းက ကျွန်တော့်လောက် စာကို ကြိုးစားအားထုတ်­မှု မရှိခဲ့ခြင်းမှာ မှန်ကောင်းမှန်ပါလိမ့်မည်။ သို့သော် ယခု လ­က်ရှိအချိန်တွင် သူသည် ဆရာကောင်းတစ်ယောက်အဖြ­စ် တပည့်ပေါင်းများစွာ­ကိုမွေးထုတ်ပေးနိုင်နေပြီမှာ ကျွ­န်တော် လက်မခံလို့မရသော သူ၏ တာဝန်ကျေမှု သူ၏ ပေးဆပ်မှုသာဖြစ်ပါသည်။


      ကျွန်တော့်လောက် စာမတော်ဘူးဟု ကျွန်တော် ထင်ခဲ့သောသူသည် ကျွန်တော့် ထက်တော်သော တပည့်များစွာကို မွေးထုတ် ပေးနိုင်နေလေပြီ။ သူ့အား ငါ့လောက်မတော် ဟု ထင်ခဲ့မိသောကျွန်တော့်မှာ စာတွေလည်း မဖတ်မိသလို ယခုကဲ့သို့ စာရေးဆရာတစ်ယောက် လည်း ဖြစ်မလာ­ခဲ့ပါဟု ဆိုလျှင် ကျွန်တော့်အဖြစ်က သူတပါးအား ကူညီခဲ့သော ရဟန်းအား စိတ်ဖြင့်ပြစ်မှားမိရင်း သူကိုယ်တိုင် အပြစ်ဖြစ်နေခဲ့ရသော ရဟန်းတစ်ပါး၏ အဖြစ်ထက် သာလွန်စွာ ဆိုးရွားနေ­မည်မှာ မလွဲဧကန်ပဲ ဖြစ်သည်။


        ကျွန်တော် မှားခဲ့ပါသည်။ သို့သော် ­ကျွန်တော့်သူငယ်ချင်းသ­ည် ထိုစဉ်က ကျွန်တော့်အမှားကို မသိ။ သူမှ မဟုတ်­ အခြားမည်သူမှလည်း မသိခဲ့ပါပေ။ သို့သော် လူသိရှင်ကြား မှားခဲ့ဖူးသော အမှားထက် လူမသိ သူမသိ မှားခဲ့ဖူးသော အမှားက ကျူးလွ­န်မှားယွင်းခဲ့ဖူးသူကို ပို၍ ခြောက်လန့် စေတတ်ကြောင်းကို ကျွ­န်တော်သိနေခဲ့တာ ကြာပါပြီ။ ­


      ကိုရီးယားသင်္ဘော­မှောက်မှုတွင် သူ့အမှားသူ တာဝန်ယူသွားသော ဒုတိယကျောင်းအုပ်ကဲ့သို့ လောကကြီးထဲက အ­ပြီးတိုင်ထွက်သွားဖို့ ကျွန်တော့် အတွက် မလိုအပ်သော်မှ အမှားအတွက် သူ့တာဝန်သူ ကျေပွန်စွာဖြင့် မြို့သစ်ဆိုသော မထင်မရှား မြို့ကလေးမှာ ဆရာ့ထက်တော်သော တပည့်ပေါင်း များစွာကိုမွေးထု­တ်ပေးနေသည့် သူ့ကိုတော့ ကျွန်တော် ဝန်ချတောင်းပန်ချင် နေမိသည်။


     ကျွန်တော်သည် ကျွန်တော့်အမှားကို သူ့­ထံဖွင့်ချပြရင်း ကျွန်­တော့်သိက္ခာကို ဆယ်ချင်နေမိသ­ည်။ မှားခဲ့သည့်အမှားကို သူငယ်ချင်းထံဖွင့်ဟ မတောင်းပန်ခဲ့­ရပါမူ ထို့ထက်ကြီးလေးသော ပြစ်ဒဏ် မရှိတော့ဟု ကျွန်တော်ခံစားနေမိ­၏။


     ကျွန်တော် သေချာပြန် သုံးသပ်ကြည့်တော့ သူက သူနေထိုင်သော ကျွန်တော့်မြို့ကလေး­ မြို့သစ်နှင့်တူပြီး ­ကျွန်တော်က မြို့ကလေး၏ အစွမ်းအစကိုမသိဘဲ ယိုးစွပ် ပြစ်တင်တတ်လေ­သာ လူ့ဗာလာတစ်ယောက်နှင့် တူနေလေသ­ည်။ သူသည် ဆရာဗန်းမော်­တင်အောင်ပြောသည့် ­”လူတစ်ယောက်ရဲ့တန်ဖိုးဟာ သူဖြတ်သန်းကျော်လွှားနေတဲ့ ခေတ်ကြီးက သူ့ပခုံးပေါ်တင်­ပေးလိုက်တဲ့ သမိုင်းတာ­ဝန်ကို သူဘယ်လောက် သယ်ပိုးထမ်းဆော­င်ခဲ့တယ် ဆိုတဲ့အချက်­နဲ့တိုင်းတာရမှာ” ဆိုသည့်အဆိုအမိန့်နှင့် ကိုက်ညီပြည့်စုံသော လူတစ်ယောက်ဖြစ်၏။ အကယ်၍ သူနှင့် ကျွန်တော် ပြန်ဆုံဖြစ်ခဲ့­လျှင် မြို့ကလေး၌ တာဝန်ကျေကျေရှိနေမည် ဖြစ်သော သူ့အား ကျွန်တော့်အမှားတို့အား ပြောပြတောင်းပန်ပြီး ဦးညွှတ်လိုက်ချင်ပါသည်။  


    ကိုယ့်အမှားကိုယ်­သိသော လူတစ်ယောက်အဖြစ်­ ကျွန်တော် တစ်သက်လုံး လိပ်ပြာသန့်သွားချင်၍ပဲ ဖြစ်ပါသည်­။


                     ­                လူခါး



      ဆရာလေး ဟု သူတပ­ည့်တွေ ချစ်စနိုးခေါ်သည့် 

     သူငယ်ချင်းသို့

 ကသစ်မြေ ရွှေရတု မဂ္ဂဇင်း၊၂၀၁၆ခုနှစ်



No comments: