ငါမုန္းတဲ့ပင္လယ္

ဘယ္သူမွ မ႐ွိဘူး
ငါရယ္
ပုဂံေညာင္ဦးသား ငါ့သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ရယ္
ျပည္နယ္တစ္ခုလုံး ငါတုိ ့နွစ္ေယာက္တည္း

အတူအလုပ္ လုပ္ၾကတယ္
အတူခ်က္ျပဳတ္စားေသာက္ၾကတယ္

တစ္ေယာက္က သီခ်င္းၾကဳိက္တယ္
တစ္ေယာက္က တီဗီြၾကဳိက္တယ္

တစ္ေယာက္က ငလ်င္ေၾကာက္တယ္
တစ္ေယာက္က မုန္တုိင္းေၾကာက္တယ္

ညညဆုိ တစ္ေယာက္ အိပ္မက္ကုိ
တစ္ေယာက္က ဆြဲဆန္႔ေပးရင္း
တစ္ေယာက္ဒဏ္ရာကုိ တစ္ေယာက္က ေခ်ာ့ျမဴေပးတယ္

တခါတခါ
တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ဟာ
တစ္ခါမွ မေတြ႔ဖူးတဲ့လူႏွစ္ေယာက္လုိ
ပင္ပင္ပန္းပန္းရယ္ရယ္ေမာေမာ ေနထုိင္တတ္တယ္
ဒုကၡေတြကုိ ေမ့ထားေၾကး ဆုိတဲ့အေတြးမ်ဳိးနဲ ့

မနက္ မနက္
စက္ဘီးတစ္ေယာက္တစ္စီးနဲ႔ အိပ္မက္ေတြ႐ွိရာကုိသြားတယ္
အိပ္မက္ေတြကုိ ထြန္ယက္ၾကတယ္
ျပန္ခ်ိန္က်ရင္လည္းစက္ဘီးတစ္ေယာက္တစ္စီးနဲ ့
အသုိက္ဆီ  ျပန္ခဲ့ၾကတယ္

ဘာမွမရွိတဲ့ ဘဝမွာ
ေန ့ရွိသ၍ ၾကဳိးစားမႈကုိ
တရႈိက္မက္မက္ ဖက္တြယ္ရင္းမုိးလင္းတယ္
ျပီး   မုိးခ်ဳပ္တယ္

မိသားစုကုိ သတိရတဲ့အခါ
ဖုန္းထဲက နံပါတ္အေသေတြကုိ နွိပ္ေလ့ရွိျပီး
ေမတၱာတရားကုိ သတိရတဲ့အခါ ဘုရားရွိခုိးတယ္

သံေဝဂ ကုိ ဆင္ျခင္မိတဲ့အခါ
မိသားစုဆီ  ျပန္ခ်င္စိတ္ျဖစ္ေလ့ရွိျပီး
ပတ္ဝန္းက်င္ရဲ ့လက္ညွဳိးေတြကုိ ဆင္ျခင္မိတဲ့အခါ
မိသားစုဆီ မျပန္ေသးဘူးဆုိတဲ ့စိတ္ ျဖစ္ေလ့ရွိတယ္

ျပင္းျပင္း႐ွိတဲ့အခါ
ေစ်းေပါတဲ့ ဂ်ပန္ဘီယာေတြေသာက္တယ္
ဘီယာေတြ ကုန္သြားတဲ့အခါ
တစ္ေယာက္မူးတာကုိ တစ္ေယာက္ကၾကည့္ျပီး ေပ်ာ္တယ္

ဝမ္းနည္းဝမ္းသာျဖစ္တဲ့အခါ
တစ္ေယာက္ရင္ဘတ္ကုိ တစ္ေယာက္ ျမင္ေအာင္ၾကည့္တယ္
ျပတ္ေနတဲ ့ၾကဳိးကုိေတြ ့ရင္ ဆက္ေပးတယ္။

အရမ္းထြက္ေပါက္မဲ့လာတဲ့တဲ့အခါ
ပင္လယ္ႀကီးဆီကုိသြားတယ္
ငါတုိ ့ ဘယ္ေတာ့အိမ္ျပန္ရမလဲလုိ ့
ပင္လယ္ႀကီးကုိေမးၾကတယ္

ပင္လယ္ႀကီးက  အျမဲ ဘာမွ ျပန္မေျဖဘူး
ရယ္လုိ ့သာ ေနေတာ့တာပဲ
မုန္းစရာေကာင္းတဲ ့ပင္လယ္ၾကီး။

                         
                                       လူခါး
                                 6.05.2016
                             wakayama ken