တုိက္ဆုိင္မွဳၾကီး ပါတကား

                                                အခန္း ONE

         

 အခါတစ္ပါး၌ေက်းရြာတစ္ရြာတြင္ေသေသာက္ပြဲၾကီးက်င္းပၾကေလသည္။ထုိသုိ့က်င္းပရာတြင္ တစ္အိမ္ေထာင္လွ်င္ တစ္အုိးနွဳန္းျဖင္ ့ဧရာမ အုိးၾကီးထဲတြင္ စုေပါင္း၍ ေသာက္ရန္ ရြာသူရြာသားတုိ ့မွ  မိမိ

တုိ ့ အိမ္မွ အရက္ တစ္အုိး က်စီ ယူလာရမည္ျဖစ္သည္ ။    ထုိထုိေသာ ရြာသားတုိ ့ထဲမွ ေရႊဥာဏ္ေတာ္ စူး

ေရာက္ ကြန္ ့ျမဴးေသာ တစ္ေယာက္ေသာ ရြာသားသည္ အရက္မရွိသည္နွင္ ့ ေရကုိသာထည္ ့ယူသြား ၍

ဧရာမအုိးၾကီးထဲ ၌ သြန္းေလာင္းေလေတာ့ သည္..။ စိတ္မွလည္း အရက္အုိးေပါင္း ေျမာက္မ်ားစြားတြင္ ငါ့

တစ္အုိးတည္းေရျဖစ္ေနျခင္းငွာ အမ်ား မသိနုိင္ ဟူ ၍ မွတ္ထားခဲ့ သည္ ။ သုိ ့ေသာ္ ...။ ဝုိင္းဝန္းေသာက္ၾက

ေသာအခါ အုိးၾကီးထဲရွိိ အားလုံးေသာ အရည္ အားလုံးတုိ ့မွာ ေရခ်ည္းသာ သက္သက္ ျဖစ္၍ ေနေပရာ ရြာ

သူ ရြာသားတုိ ့သည္ တစ္ေယာက္ကုိ တစ္ေယာက္ ၾကည့္လုိက္ ေရေတြ ေသာက္လုိက္ျဖင္ ့....။

                                                      CHAPTER  ၂

             သုိ ့

                                ဆရာသခင္ အငင္ျမတ္

                        ဆရာ၏ “ ေခတ္ကုိ ဆံညွပ္လုပ္ပစ္ၾကသူမ်ား ” မဟာ ဝတၳဳတုိၾကီးသည္ မ်ားစြာေလ်ာ္ကန္

သင့္ျမတ္လွပါေသာ္လည္း ဆရာနွင့္ အကြ်န္ဳပ္၏ ခင္မင္ရင္းစြဲ ရွိလွ သည္ ့အေၾကာင္းကုိ က်န္ရွိေနသာ အဖြဲ ့

ဝင္ ၃၇ ေယာက္မွ သိထားျပီး ျဖစ္ပါ၍ စိတ္ၾကဳိက္ဝတၳဳတုိအျဖစ္ ေရြးခ်ယ္ရန္ အလုိ ့ငွာ ဘယ္လုိမွ မသင္ ့

ေတာ္လွပါ ။ သုိ ့ေသာ္...။ အကြ်န္ဳပ္ မွ ထုတ္ေဖာ္မေရြးခ်ယ္ပါေသာ္လည္း က်န္ရွိေနသည့္ အဖြဲ ့ဝင္ ၃၇

ေယာက္မွ ေရြးခ်ယ္လိမ္ ့မည္ဟု မုခ် ဧကန္ယုံၾကည္မိပါသည္ ။ ယုံၾကည္ေလာက္ေအာင္လည္း ဆရာ၏

မဟာ ဝတၳဳတုိၾကီးက ေကာင္းမြန္သင့္ျမတ္လွပါသည္ ။ အကယ္၍ အဖြဲ ့ဝင္ ၃၈ ေယာက္အနက္မွ အကြ်န္ဳပ္

တစ္ယာက္ ၏ မဲ ေလ်ာ့ေနမည္ျဖစ္ျခင္းအေပၚ ၌ ေရႊစိတ္ေတာ္ ျငဳိ ျငင္ မည္ စုိးလွပါသျဖင့္ အီး MAIL မွ တ

ဆင္ ့ ေမတၱာေရွ ့ထား၍ ေရႊ စာလႊာပါးလုိက္ရပါသည္....ဆရာ.သခင္အငင္ျမတ္..။

   

                                                                                               ခင္မင္ေလးစားလွ်က္

                                                                                                                         နာမည္

                        အထက္ပါစာမွာ ျပီးခဲ့ေသာ စေနေန ့မတုိင္မွီတစ္ရက္၊ ၾကာသာပေတးေန ့၏ ေနာက္ရက္၊

တိတိပပ ေျပာဆုိရလွ်င္ 20 . 07 . 2012 .fri ; ၊ ျမန္မာသကၠရာဇ္ ၁၃၄၇ ခုနွစ္ ပထမ ဝါဆုိ လဆုတ္ ( ၁၀ ) ရက္ ေသာၾကာေန ့၊ နဂါးေခါင္းေျမာက္သုိ ့လွည္ ့ေနသည့္ အခ်ိန္ ညေန ၆ နာရီ ( မေလးရွား စံေတာ္ခ်ိန္)

တိတိ အခ်ိန္တြင္ ကြ်နု္ပ္၏ ဂ်ီ  MAIL ထဲသုိ ့ေရာက္ရွိေနသာ စာျဖစ္သည္ ။

                        ဤ ေမးလ္ ကုိ ဖတ္ရသည္ နွင္ ့ ကြ်န္ုပ္မွာ မ်ားစြာ နွစ္ေထာင္းအားရ ုျဖစ္ မိပါသည္ ။ ျပီး

ေနာက္ ထုိသူငယ္ေလးအားလည္း စာဖတ္အား၊ ေလ့လာအား၊ ေဝဖန္ပုိင္းျခားသိျမင္နုိင္မွဳအား  မ်ားစြာ

တုိးတက္ေျပာင္းလဲ လာျပီ ဟု ရင္တြင္းမွ တိတ္တဆိတ္ ခ်ီးမြမ္းေထာပနာ ျပဳမိလုိက္ေပသည္။

                        သုိ ့ေသာ္ ...။ ဤ သို ့ႏွစ္ေထာင္းအားရျဖစ္ေသာ စိတ္မွာ ကြ်န္ဳပ္ထံ ၌ ၾကာၾကာ ရွိေနခြင္ ့မရ

ခဲ့ေပ ။ အေၾကာင္းမွာ ကြ်န္ဳပ္ထုိ သုိ ့ပီတိ ေဝျဖာေနစဥ္ ကြ်န္ဳပ္ ၏ MAIL ထဲသုိ ့ ေနာက္ထပ္ ေမးလ္ေပါင္း

 ၃၇ ေစာင္ တသီတတန္းၾကီး ဝင္ေရာက္လာေသာေၾကာင္ ့ျဖစ္သည္ ။  ဤ ေမးလ္ ပုိင္ရွင္မ်ားကုိ အမည္

နာမ မ်ားနွင္ ့တကြ မဆုိင္မတြ ေဖာ္ျပရလွ်င္

                            Nay Myint                      လျခမ္း အိမ္                      Win Naing

                            Thein Min Htun               Min Thuyein                      ေမာင္ ညီခ

                            Nay Min Aung                Ko Nay Moe                     Thaw Zin Soe       

                            ရင္ နင့္ ေအာင္               Pye Phyo Aung                 Yarzar Myo

                             Mg Phe                         ကဗ်ာ နတ္သမီး                 Mg Paing              

                             Htaw Oo                       Mg Yay Chan                    Min Nadi Kha

                             May Zuu                       Ye Hein                              Nay Myint

                             Emerald Angel               Thet Oo Maung                  Saypaing Htut

                             သတိုး သတိုး                 Wai Moe Naing                 မင္းခုိင္ျမဲ မင္းခုိင္ျမဲ

                             အသဲကြဲ မိုး                     Mhusat Paing                    Hein San

                              Linlet Taryar                 အိမ္မက္ သခင္မ               နန္းႀကာၿဖဴ ဘားအံ   

                             Thant Zin                      Mg Ye Min

                             June Moe                     Cham Htet Han

                            

                                                       

စေသာ အြန္လုိင္း လင္းေရာင္ျခည္ အဖြဲ ့မွ ကြ်နု္ပ္ ၏ ေရးေဖာ္ေရးဖက္ ေဝဖန္ေဖာ္ ေဝဖန္ဖက္ တုိ ့ျဖစ္သည္ ။

ဤ အပုိင္းအထိ ကိစၥ န မရွိ ။  ယေန ့ေခတ္၌ ေမးလ္း ပုိ ့ၾကသည္မွာ လမ္းသြားရင္း လက္ျပနဳတ္ဆက္ ရုံသာ

သာေလာက္သာ အေနအထား ရွိသျဖင္ ့ သိပ္အေလးအနက္ မထားမိ ။ ရင္တြင္း ၌ လည္းမည္သုိ ့မွ် မထိရွ ၊

မခံစားရ ။

              သုိ ့ေသာ္ တခဏ သာ ။

             ကြ်န္ဳပ္၏ ေမြးရာ ပါ ဥာဥ္အတုိင္း ဟုိဟာ စပ္စပ္၊ သည္ဟာ စပ္စပ္၊ ဟုိစာဖတ္ သည္စာဖတ္ ၊ ဟုိ

ဓာတ္ပုံၾကည္ ့ သည္ဓာတ္ပုံ ၾကည္ ့  ၾကည္ ့ရွဳေလ့လာ ျပီးေသာ သကာလ အထက္ပါေမးလ္ ၃၇ ေစာင္အား

တစ္ေစာင္ခ်င္း တစ္ေစာင္ခ်င္း ဖြင္ ့၍ ဖြင္ ့ ၍ ဇိမ္ေျပ နေျပ ဖတ္ လုိက္ေသာအခါ ...။

              ေထာင္မတ္လတၱံ ့ ရွိေသာ ကြ်နု္ပ္ ၏ ဦးေခါင္းသည္ ညႊတ္၍ ညႊတ္၍ ပုံက်သြားခဲ့ရေခ်ျပီ ။ လြန္စြာ မွ

ထိခုိက္ေၾကကြဲ ဝမ္းနည္းရေသာ စိတ္သည္ ရင္တြင္း ၌ ဖုိလွိဳက္ ဖုိ လွဳိက္ ျဖစ္၍ လာခဲ့သည္ ။

               အေၾကာင္းမွာ  ။

           

                ကြ်န္ုပ္ဖြင္ ့ၾကည့္သမွ် ေသာ ေမးလ္ အားလုံးသည္ အစ ပထမ ၌ ေဖာ္ျပခဲ့ေသာ ေမးလ္ျဖင္ ့တစ္

ေထရာတည္း တူ ေနခဲ့ျပီ  ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ေပတည္း ။

                ဤ အြန္လုိင္းလင္းေရာင္ျခည္စာေပ ဝုိင္းမွ ရွိရွိသမွ် ေသာ အဖြဲ ့ဝင္မ်ား သည္ ကြ်န္ုပ္ထံ ထုိကဲ့

သုိ ့ ေမးလ္ ပုိ ့၍ ခင္မင္ရင္းစြဲ ရွိေသာေၾကာင္ ့ ဟူ ေသာ အေၾကာင္းျပခ်က္ျဖင္ ့ ကြ်န္ုပ္၏ မဟာ ဝတၳဳတုိ

ၾကီးအား ေကာင္းပင္ေကာင္းျငားေသာ္လည္း လူရင္းခ်င္း အဆုိတင္သြင္းရန္ မသင့္ေလ်ာ္ ဟု ယူ ဆထားပါ

သျဖင္ ့.... အစ ခ်ီေသာ ေမးလ္မ်ားပုိ ့၍ တြန္ ့ဆုတ္လက္ရြံ  ့ ေနၾကေပျပီ ။

                ကိစၥန မရွိ ။

               ထုိကေလးငယ္တုိ ၏ စိတ္ထဲတြင္ ကြ်န္ုပ္၏ မဟာ တၳဳတုိ ၾကီး ျဖစ္ေသာ “ေခတ္ကုိ ဆံညွပ္ လုပ္ပစ္

ၾကသူမ်ား ”စာမူ အား ေကာင္းမြန္သင့္ျမတ္ ဆုခ်ိတ္ နုိင္ပါသည္ ဟု အမွန္ကုိ အမွန္အတုိင္း သိျမင္ထားၾက

ေပ သည္ကုိ ကြ်န္ုပ္ မ်ားစြာေက်နပ္အားရ ျဖစ္ရေတာ္မူသည္ ။

           

                သုိ ့ေသာ္ ။

                  အမည္နာမ တစ္ခုတည္းသာ လြဲ ၍ တစ္ေထရာတည္း တူ ေနေသာ ေပးစာမ်ား စုျပဳံေရာက္ရွိ

လာျပီးမွ ဆုနွင္ ့လြဲ ေခ်ာ္ရျခင္းသည္ကား အရက္အုိးၾကီးထဲမွ ေရမ်ားအား သိသိၾကီးနွင္ ့ ခပ္ေသာက္ေနရ

သကဲ့ သုိ ့ ကြ်န္ုပ္ သည္ မည္သူ ့ကုိမွ် ဖြင္ ့ဟေျပာ ျပ ၍ မရဘဲ စိတ္ထဲမွ သာ “ ငါ့ ဝတၳဳတုိၾကီး ေကာင္းေပ

စြတကား  ၊ ငါ့ ဝတၳဳတုိ ၾကီး ေကာင္းေပစြတကား ”  ဟု  ေရရြတ္ရင္းျဖင့္သာ ေက်နပ္နွစ္သိမ့္ေနခဲ့ရေပ

ေတာ့သည္ ။

   

               ထူးဆန္းစြာ တုိက္ဆုိင္မွဳၾကီး ပါတကား  ။          ။        

                      

                                                                                 ေရးေဖာ္ ေရးဖက္မ်ားအား အမွတ္တရ

                                                                                                     

                                                                                                လူခါး